ÇINAR’ı almaya gittiğimde bir baktım ki yüzünün sağ tarafı şişmiş hafif kızarık. Nerdeyse gözü morarmış hafif kapanmış. Çok kötü oldum tabii. Arkadaşıyla çarpışmış. Tabii ne kadar koruyabilirsiniz ki. Daha öncede iki parmağı bir yere sıkışmıştı. Şişmişti çok kötü olmuştu. Arkadaşlarımdan inanılmaz kazalar duyuyorum. Tabii olur, olacak. Ama minumumda ve en az zararla kabul edilebilir. Çocuklarımız bizim için çok değerli. En ufak bir şeyde yüreğimiz sızlıyor. Biz gözümüz gibi bakarken almaya gittiğimizde farklı bulunca çok kötü oluyoruz. Tabii burada iki önemli nokta var:
Birincisi kreşin bu olaydan haberdar olup, bana bilgi vermesi gerekli. Nasıl olduğunu ve sonra neler yaptığını anlatabilmeliler. Mesela ilk yaşadığımız parmak sıkışması olayında kreş haberimiz yok dedi. ben evde kendim fark ettim. Sorunca şaşırdılar. İşte en kötüsü bu. İnsan güvenmek istiyor, sizin haberiniz olmayacak da kimin olacak?bu çocuk burada bütün gün ne yapıyor o zaman? bilgi alamamak en zor ve kötü olanı. çocuklara hakim olmaları bütün gün ne yaptıklarını bilmeleri lazım. kreş müdürü çok özürdiledi. haberimiz olması lazımdı dedi. en azından hatalarını kabul ettiler.
İkincisi de gözü şiştiğinde eve gelince annem kreşe çok kızdı ve epey bir söylendi. Yani çınarın yanında kreş hakkında olumsuz konuştuk. Etkilendi sanırım çünkü ertesi sabah epey bir vurdum, gitmeyeceğim deyip durdu, ağladı. Gitmek istemedi. Tabii kreşle evi karşı karşıya getirmemek lazım bunu fark ettim. Çocuklar ufak da olsalar her şeyi anlıyorlar ve etkileniyorlar. O yüzden kreş hakkında olumsuz yaklaşımlarda çocuklarımızın yanında konuşmamaya özen gösterelim….
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok