Gazetede bu aralar sıkça geçen bir bahis var:
Günümüz insanı büyümek istemiyor.
Çocukken bir an önce büyümeye çalışırken büyüdükçede çocukluğuna dönmek isteyen bireyler topluluğu..
Bedenen olgunlaşmış ruhen olgunlaşamamış insanlar...
bunlara Yetişkin çocuk deniliyor. nedenide sağlıklı çocukluk yaşayamamız…
bunlara Yetişkin çocuk deniliyor. nedenide sağlıklı çocukluk yaşayamamız…
Gelecek korkusu da çocuk kalmak istemede bir nedenmiş…büyüyüp sorunlarla boğuşmamak adına çocuk kalmak mantığı…
Başka bir teşhis de anneleriyle yaşayan bireyler…tabii 30 yaş üstü… annelerine bağımlı çocuklar diye geçiyor….Herkes sorumsuz, rahat, oyun dolu günlerle geçirmek istiyor tabii hayatını. Ama bunu sadece çocuklar yapabiliyor. Hayat gerçekten birey olunca zorlaşıyor, ama her yaşın bir güzelliği ve olumlu taraflarını yakalamalıyız sanırım.
Özetle çocuklarımıza tam anlamıyla çocukluğunu yaşama fırsatı sunmalıyız. Doya doya, koştura koştura…bolca oyun oynayarak…sağlıklı bireyler ve toplumlar için bu şart.
Hiç yorum yok