“Anneanne buraya nasıl sıkıştım anlayamadım sen kurtardın beni”…25.02.2010 Telefon görüşmesi yapıyoruz. Önce başka odaya gittik.
”Efendim…seninle özel konuşmak istiyom” dedi ve başladı şarkı söylemeye.
Anneannesine: “Senin kaşların çok güzel, ağzın çok güzel, burnun çok güzel” demiş iki kerede tekrar etmiş. Sonra da “benimde kaşlarım çok güzellll, burnum, ağzım, yanaklarım, saçlarım, kulaklarım” öyle sıralamış. Kendini beğeniyor yani…08.03.2010
Aşk hayranlıktır ya ben de ona hayran hayran bakıp izliyorum onu. Ne yaparsa yapsın. Öylece dururken, çizgi film izlerken, oynarken, koşarken, dans ederken her anında…öyle çok seviyorum öyle güzelki. Hep şükrediyorum böyle güzel bir şey verene…
seviyorum onu ondanmı bilmem. ama istemediği birşeyi asla kabul etmemesi kararlı olması hoşuma gidiyor aslında. kendi çıkıyor tepeme ama aşağıya yatmıyor. güçlü ve biliyor isteklerini. ama bilmediğim birşey var acaba çocukların hepsimi böyle?kıyaslayacak yakın bildiğim biri yokki.
kreşe başladık. iyisi olsun dedik işallah öyle olur. insan niye çalışır niye yaşar ki?çocuğum iyi ve mutlu olsun diye. onun içinde hiçbirşeyden kaçınmaz. işte bizde imkanlarımızı onun eğitimine harcamaya karar verdik. ilerde değil ama en önemli çağda. 0-6 yaş arasında. Çocuklarımızı insan olarak başarılı kılacak şeyler onlar için ne yaptığımız değil, onlara kendileri için neler yapmayı öğrettiğimizdir.
Ne kadar süperrrrrrrr.tam benim düşüncem. Ona nasıl yaşayacağını bu düzende ayakta kalabileceğini göstermeli öğretmeliyiz. Nasıl başarılı ve mutlu olacağının yöntemlerini. Yoksa sürekli onu mutlu etmeye çalışmayı değil. Biz olmadığımızda nasıl olacak peki?unutmayalım!....
Hiç yorum yok