Yenidoğan bebeklerin yaklaşık ilk bir ay geçirdiği döneme deniliyor.
Evet ufacık bir şeyle evinizde baş başasınız. Neler öğreniyorsunuz neler…ne acemilik düşünüyorum da…her şeyi gözünüzde büyütüp, korkuyorsunuz. Acaba ben bu bebeğe bakamayacak mıyım, neden yaptım o zaman olmuştum ben. üstelik o kadar heyecanla ve istekle beklerken. Bir de sürekli mucize olduğunu düşünüyorsunuz, inanamıyorsunuz. farklı duygu ve düşüncelerle geçen ilk bir ay...
Mesela gözünün üstünde gül olduğunu ilk kez duymuştum.o da ne demiştim. Böyle bir kırmızılık. Halen var. Sonra vücüdun da lekeler. Çınarın bacaklarında iki tane var. Bazıları geçebiliyormuş bazıları kalıcı. Tırnakları uzun uzun. Yüzünü çizmesin diye eldiven giydirmiştik ama doktoru yanlış buldu. ellerini tanımalıymış giydirmeyin demişti.
Uyurken gülmesi çok hoştu. komik ve tatlı görünüyordu. Böyle gülerlermiş. Bende bir anormallik sanmıştım.
Burnu o kadar basıktı ve çirkindi ki sanki hep öyle kalacakmış gibi geldi. Zamanla nasıl değiştiğine inanamamıştım.
Görmezler, başlarını tutamazlar, seslere çok duyarlıdırlar, gece-gündüz farkını bilmezler…böyle böyle bir sürü şey. Günlüklerime bakmam lazım, o günlerin nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz bir bakmışsınız ki aylar geçmiş. Her şey hayal meyal….
Hastaneden çıkarken doğum kilosunda azalma oluyor ilk bir haftadan sonra tekrar eski kilosuna dönüyor.
İlk bir haftada göbeği düşüyor. Sonra ilk banyosunu yaptırıyorsunuz. Ama her şeyden korkuyorsunuz. Bir yerine bir şey olacak diye.
Bir de kalça ultrasonu ve işitme testi istemişti doktorumuz. Yeni doğum yapan arkadaşlara kolay gelsin…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok