Oğluşumla çok güzel günler saatler geçiriyoruz. Büyüdükçe daha tatlı oluyor. Öpüyor konuşuyor oyun oynuyoruz. Hatta bana her şeyde yardım ediyor. Çöpleri dışarı koyuyor. Evi süpürüyor. Birlikte yemek yapıyoruz. Baktım ki yemek yapmak için beni bırakmıyor bende onunla yapmaya başladım. Tezgahın üstüne oturtuyorum. Eline bir şeyler veriyorum karıştırıyor, oyalanıyor. Ağzına salata yaparken salatalık atıyor. Böylece birlikte olmuş oluyoruz. Ben işimi yapmış o da mutlu olmuş oluyor. İş yapmaya bayılıyor işallah büyüyünce her işimi yapacak. Şimdiden yardım ediyor çamaşır makinesinden çamaşırları çıkartıyor inanamıyorum ama ciddi ciddi daha 2 yaşında bile değiliz bana yardımcı oluyor.
Çocuk süper bir şeyyyy.Herkese tavsiye ederim. Başka bir dünya. Hep kalabalık çok çocuklu ailelere özenmişimdir. Hatta 3 çocuğum olsun isterdim. Ama çınardan sonra vazgeçtim. Büyük sorumluluk. Onu iyi yetiştireyim mantığı var. Birde her şeyi ona vermek varken sevgiyi bütün imkanlarımızı neden yarısına mahkum kalsın. Haksızlık değilmi ona?Arkadaşım bana böyle derdi de pek katılmazdım doğru gelmezdi ama şimdi mantıklı geliyor. Her şeyi azalacak ona olan ilgimiz, en azından ayırdığımız vakit. Onu o kadar çok seviyorum ki bölüşmek paylaşmak istemiyorum. Hep diyorum kendimiz için çocuk yapıyoruz. Güzel gerçekten doyulmaz bir şey. Büyüsün istemiyorum. Şimdi istediğim gibi sıkıyorum öpüyorum kokluyorum. Büyüdükçe izin vermeyecek biliyorum. O zamanda başka hoş tarafları olur belki.

Böyle diyorum da bir sebebi de maddiyat. Yetememek her anlamda. Eskiden böyle rekabet yoktu bu kadar zor muydu hayat. Şimdiki çocukların her şeyi zor. Ona çok şey sunmak zorunda hissediyorum yarışabilmesi için. İkincisi üçüncüsü imkanlarınız olursa rahat olabilir. Çalışmayıp hepsiyle ayrı ayrı ilgileneceksiniz. Yardımcılarınız destekçileriniz olacak, eviniz büyük çocukların oynayıp koşturabileceği bir ev olacak. Yoksa tek başına, normal standartlarda bir apartman dairesinde ve çalışan bir bayansanız çocuklara yeterince zaman ayırmanız yetmeniz bence çok zor. Paranız yoksa eziyeti bakması çok zor çocukların. En basitinden hasta olduğunda devlet hastanelerinde düşünün eziyetinizi. Kendimiz önemli değil ama çocukların hasta olmalarına öyle hasta hasta hastanelerde beklemelerine dayanamıyorum.

Bazılarınıza abartıyormuşum gibi gelebilir ama bir taraftan da böyle kötü bir dünyaya önümüzü yarınımızı göremediğimiz tesadüf yaşadığımız bir ülkede çocuk yapıp büyütmek çok zor. Küresel ısınmalar, çevre koşulları, hastalıklar kanserler o kadar çok olumsuz şey var ki. Zor günler bekliyor çocuklarımızı. Böyle böyle derken benim gibi düşünen bir sürü arkadaşlarım da var, azalıyoruz işte. Öyle kötü bir zamandayız ki çocuk istismarları, vahşi olaylar okudukça inanamıyorum.

Çocukları ve geleceklerini düşünür işi mantığa oturtursak hiç yapmamamız lazım…..
Allah hepimizi çocuklarımızı kötülüklerden,hastalıklardan korusun….Onlar hep yanımızda hayatımızda olsun. Çocuklarla dünya güzelleşiyor….oğlum olduğundan beri çocukları ayrı bir sever oldum kıyamıyorum hiçbirine. Hepsi birbirinden tatlı, güzel ve saf…….