Ben kendimi bu üçgenin arasında sıkışmış olarak buluyorum çoğu zaman....
Bir çıkmaz sokak gibi. Yani birini kapatsan diğeri alternatif, diğerini kapatınca öbürü. Ama bunların yerine başka bir şey koyamıyorusnuz. Oyun, bilmece soru gibi oldu değil mi? Hadi bakalım ne koyarsınız onun yerine ?
Oysa ki park, açık hava, gezme alternatif olmalı. Ama öyle bir şey ki parkta, açık havada bile bunlarla oynanıyor. çocuklar için telefonda oyun oynamak bir top oynamak ya da sallanmaktan daha cazip…
Ben bu duruma çok üzülüyorum. Ama devir bu kabullenmem de gerekiyor. Tabii hepsinde sınırımız var ama çocuklar doyumsuz. 1’er saat verseniz zaten 3 saat ediyor.
Oyuncak almakta ne kadar açlarsa bunlarla oynamakta da öyleler. Yani mutlu bitişimiz hiç olmuyor. Kapatalım deyince ağlamaya başlıyoruz. Ne ev kuralları ne de mola yöntemleri bunu değiştiremiyor.
Yalnız kaldığında işim olunca hadi alternatif sunamadığımdan diyelim. Peki arkadaşları ile bir araya gelince de aynı şey oluyor o neden? birlikte pc, play station ya da telefonla oyun ya da tv izlemek…Teknoloji artık her şeyin önünde. İletişim kopuk. Her ne kadar anlatılsa söylense bilsek de sonucu değiştirmek epey zor oluyor. Çocuklar en ufak açıkta hemen üçünden birini ele geçiriyorlar.
çok hoş karikatürler var. birkaçını koyuyorum bakmak isterseniz...biraz gülümsemek için....
Önerilerinizi bekliyorum…. 
Hiç yorum yok