İnsan yaşadığı olumsuz olaylara bir neden sebep
arıyor?çınarın rahatsızlanmasından da ben kendimce nerde hata yaptım diye çok
düşündüm. Acaba şunu mu yanlış yaptım, eksik yaptım?soru ve düşüncelerin ardı
arkası kesilmiyor. Kuruyor da kuruyorum….ayrıca bu olayın çınarın
konuşmalarının ve doktor görüşmemizin ardından yaşanması da ayrı bir soru
işareti oldu ben de?

*Yine aynı günlerde “ben sizin yaşlanmamanız için elimden
geleni yapacağım. Ölmemeniz için. Ölmenizi hiç istemiyorum” demişti. Oğlum
büyüyor ve olgunlaşıyordu. yaşından büyük laflar edip, beni duygulandırıyordu.
*Nil’in doktoruna kontrol için gittiğimizde doktorumuz bazı
gerçekleri tokat gibi yüzüme söylemiş, Çınar'ı ihmal ettiğimi söylemişti. Çok
ağlayıp, üzüldüm. Hiç istemeden farkına varmadan öyleydi demek ki.
İki çocuklu
olmanın kötü yanlarından biri de bu. Dengeyi kurmak çok zor. Küçük diye ona
ilgi fazla olabiliyor. Ama çınarda küçük daha 5 yaşında. Yanlış mesajlar verdiğimizi ve yeterince
ilgilenmediğimi, ona özel zaman ayırmam gerektiğini söyledi. Yoksa ergenlikte
sıkıntılar yaşayabileceğimizi. Erkek çocuk için anne figürü çok önemli.
Bunların ardından Çınar’ın
hastalanması. Hele ilk gün yoğun bakımdayken teşhisi konulana kadar
yaşadıklarım. Ne olduğu ve olacağı belirsiz. O çaresizlik…sonra düşünceler
düşünceler aklıma neleri getirmedi ki…bunlardan bazıları:
Nilden sonra onu ihmal mi ettim? Acaba içine attı, belli
etmedi üzüldü de ondan mı oldu? mutsuz muydu benim haberim yoktu?
Burnunu sıkça sümkürmekten mi oldu?arada kanıyordu?
Beslenmesi mi eksik kaldı? Neyi eksik yaptık?
Bağışıklık sistemimi çok güçsüzdü? Neden neden
neden????yeterince iyi bakamadık mı?
İşte anne-baba olmanın bir zorluğu daha. Acaba yanlış- eksik
nerede yaptık, bizim yüzümüzden mi?belki de bu soruyu hep soracağım, cevabını
da hiç bilemeyeceğim.
Oysa o kadar çok şeye bakıldı ki hiçbir neden bulunamadı? sebep
yok. Takdir-i ilahi.
-->
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder