En zor büyüyen şey insan yavrusuymuş gerçekten öyle. Annelik aşkı ilk emzirme ile başlıyor. Karşılıklı bir aşk bu. Her defasında tabii uyukladığım haller dışında onu seyretmek fevkalede güzeldi. Hareketleri hem sevimli hem komik…insanın tekrar içine sokası geli
yor yavrusunu. Bir kapışı ve sokuluşu var memeye. Acıkmış belli. Ya da keyif aldığı tek şey belki de. Emerkenki hareketleri, arada kafasını ağaçkakan gibi gömüp çıkarması... sanki annesinin teninin kokusunu içine çekercesine. nasıl bizler onların kokularına bayılıyorsak onlar da bizimkine belki de. nefes alış verişi, sesleri öyle inanılmaz ki. Karşılıklı bir keyif şöleni bu. Ve o anları ömür boyu unutmamak için hafızama kazımak için izliyorum hiç gözlerimi ayırmadan. Bir kadın için bence dünyanın en güzel şeyi. Doyunca da kafayı dışarı çeviriyor sonra tekrar bir emip tekrar dışarı bakıyor. Komik de…Yakalayışı, sokuluşu….anlatılmaz yaşanır gerçekten…çok özel anlar. Süper güzel anılar… unutamayacağım….. hafızamın en derinliklerine kazıdığım….
yor yavrusunu. Bir kapışı ve sokuluşu var memeye. Acıkmış belli. Ya da keyif aldığı tek şey belki de. Emerkenki hareketleri, arada kafasını ağaçkakan gibi gömüp çıkarması... sanki annesinin teninin kokusunu içine çekercesine. nasıl bizler onların kokularına bayılıyorsak onlar da bizimkine belki de. nefes alış verişi, sesleri öyle inanılmaz ki. Karşılıklı bir keyif şöleni bu. Ve o anları ömür boyu unutmamak için hafızama kazımak için izliyorum hiç gözlerimi ayırmadan. Bir kadın için bence dünyanın en güzel şeyi. Doyunca da kafayı dışarı çeviriyor sonra tekrar bir emip tekrar dışarı bakıyor. Komik de…Yakalayışı, sokuluşu….anlatılmaz yaşanır gerçekten…çok özel anlar. Süper güzel anılar… unutamayacağım….. hafızamın en derinliklerine kazıdığım….İkinci kere anne olmama rağmen oğlum hiç emmediği için bu mutluluğu tadamamıştım. tabii ilk aylarda göğüs yaralarımdan ve kızımın kolikliğinden emzirmenin keyfine varamadım. Ne zaman ki ikimizde kendimize geldik tahriben 3 ayın sonunda oldu bu ancak keyfine varabildik. Son 3-4 aydır bu keyfi yaşıyorum. Her şeye rağmen acılarımı çoktan unuttum sadece keyfi kaldı. O yüzden vazgeçmeyin diyebilirim. Ama düşünüyorum da çınarı emzirmek için neler yapıp aylarca uğraştığımı ve yine de başarılı olamadığımı. İkimizde ağlıyorduk. O biberoncuydu. Nil de memeci. nil biberonu almıyor hiç istemedi. İlk doğduğu günler ikisine de hastanede biberonla mama takviyesi yapmak zorunda kaldık ama çınar eve döndüğümüzde biberon için ağlıyordu. nil de böyle bir şey olmadı. Özetle her şey çocukta bitiyor. Emziremeyen anneler çok üzülmesin. Her şey oluruna varıyor çünkü ne kadar üzülüp, çaba da sarfetseniz bazı şeylerin önüne geçilemiyor. Bunu kendimde yaşadığım için söylüyorum. Yani bebekten bebeğe değişiyor. ekim ayında emzirme haftası kutlanıyor ve gönülden destekliyorum çok güzel bir etkinlik...
Büyük bir aşk bu. Öyle büyük bir aşk ki…hiç bitmeyen, hayat boyu süren…ilk zamanlar sanırım karşılıklı çünkü bebeğiniz de size aşık size muhtaç ayrılamıyor sizi istiyor. Ama büyüdükçe onların aşkı başka taraflara gidiyor ama annenin hep aynı kalıyor.
Allahıma sonsuz şükürler. Sonra da kızıma teşekkürler bana bu zevki yaşattığı için. Beni böyle güzel emdiği için… aramızda müthiş bir bağ yarattığı için…
Bütün kadınlara özellikle de annelere unutulmayacak bu muazzam anı yaşamaları dileğiyle….
Hiç yorum yok