Ve aylar sonra bloğuma yeni bir üyeyle katılıyorum. Kızım nil… sayesinde bana yazacak çok şey çıktı. Bu kadar ara vermek istemiyordum ama kolay olmadı. An ve an hissettiklerimi paylaşmak istiyordum ama olmadı. Ya uyumayı ya yazmayı tercih edecektim. Ama uyumak kızıma daha iyi bakmam için şarttı. Halen düzenimiz oturmamış durumda. öyle uykusuz geçiyor günler ama tek farkla işe başladım. Öğle aralarımı yazmaya ayırdım. Birkaç ay önce bloglar kapatıldığında çok üzüldüm. Çünkü her blogger sitesi için emek harcar. En azından zaman ayırıp bir uğraş veriyor. Yazıyor, araştırıyor…ve artık yazmasam mı diye düşündüğüm oldu. Ama bu böyle verilecek bir karar değil maalesef. Çünkü içinizde yazma aşkı varsa ve paylaşmayı seviyorsanız kendinizi tutamıyorsunuz. Sizinle aynı duyguları yaşayan hisseden insanlar olması size enerji ve mutluluk veriyor. Ve tabiy ki kaldığım yerden devam ediyorum. Yazmak benim için bir terapi, rahatlama biçimi. Herkes kendine keyif alabileceği kendini mutlu eden bir uğraş bulmalı ve kimselere aldırmadan bunu yapmalı…
üstelik bugün özel bir gün...11.11.11 hele saat 11.11 geçe de olursa. yana yana bu kadar 11 birkaç yüzyılda olabilecek bir durummuş ve bizler bugünü de gördük...
sevdiğiniz uğraşları yapmanız dileğiyle…
Hiç yorum yok