İNTERNETTE YARATILAN DÜNYA


Kendini anlatma çabası internette yazma. Kendini ifade etmenin bir yolu. seninle ortak noktaları olan insanlara ulaşma biraz da. Çünkü zamansızlıktan sevdiklerinle, arkadaşlarınla her zaman bir araya gelip sohbet etme, paylaşma imkanı olmuyor. Hoş görüşünce de çocuklardan ne bir şey konuşabiliyoruz ne sohbet edebiliyoruz.
İnternette herkes bir şeyler paylaşıyor ama sanal bir dünya.belki de paylaşmıyoruz. Öyle sanıyoruz. yalnız olduğumuz için mi bu yolu seçiyoruz bilemiyorum. Benim sebebim yazmayı sevmek, paylaşmak istemek ve oğluma küçüklüğündeki yaşamı hakkında bir şeyler bırakmak…
Yani kimi sevdiğinden kimi mecburiyetten internette yazıyor, paylaşıyor.
tabii  kim ne derse desin yüz yüze konuşmak paylaşmak gibisi var mı? Gözlerinin içine bakarak anlatmak paylaşmak çok daha özel ve güzel. Ama nerdeyse eşimizle mail, sms, facebook ya da bloğumuzdan iletişim kuracağız. Çünkü eve gittiğimde işlerden, çocuklardan oturup sohbet etme düşüncelerini konuşup tartışma imkanı olmuyor.iş de bu konuda daha rahatım öğlen araları boş zamanlarımda yazıyorum. Tam tersi de olabilir işte yoğun olup evde akşamları hafta sonları boş olanlarda olabilir onlarda yine yalnızlığını düşüncelerini paylaşmak için blog, facebook veya twitter’ı kullanıyor.
Zaman ve devir teknoloji devri. Bu da yabancılaşmayı getiriyor. Yalnız dünyaları. Geçici mutlulukları…ben ayrıca şuna da yoruyorum. Yanındakine, yakınındakine güvenmiyorsun, paylaşamıyorsun. Ya da seni anlamadığını düşünüyorsun. Başka bir araç da önünde duruyor. Seni daha iyi anlayacağını, paylaşımının daha fazla olacağı bir araç, bilgisayar, internet…başlıyorsun ordan kendini anlatmaya. Sevdiğin şeyleri, hayatını, gezip gördüklerini paylaşmak istiyorsun…nesi kötü bilmiyorum ama uzmanlar, psikologlar çok iyi bulmuyor bu durumu. Gazete ve dergilerde sürekli yazılıp çiziliyor bu durum. Sağlıklı bulmuyorlar.
Belki de görmediğin tanımadığın birileriyle dertleşmek, konuşmak daha rahat ve hoş…insanların nasıl bilgisayar başında saatler geçirdiğini şimdi daha iyi anlıyorum.
Maalesef sitemle yazdıklarımla etrafımdaki kimse ilgilenmiyor. İlginç ama öyle. Bilen bir sürü tanıdığım var ama kimse paylaşmıyor bakmıyor. Üzülüyorum tabii. Benim için bu kadar değerli önemli olan bir şeyi paylaşamamak.
Ama vazgeçmiyorum yazıyorum yine de…ve yazdıkça mutlu oluyorum.
Yalnızlıkların olmadığı sevdiklerimizle bolca sohbetli birliktelikler yaşamanız dileğiyle…

Hiç yorum yok