Aşkım büyüyor… Aman allahım hatta kocaman olmuş…Son bir aydır epey değişti.
2 yaş sendromunu yeni mi yaşıyoruz yoksa bu başka bir şey mi bilemiyorum. Ama çok zor bir dönem…inat da inat…hergün ya da gün aşırı ağlama krizlerine giriyoruz. Hiç söz dinlemiyor. Yapma dediğini inadına yapıyor. Mız mız, şımarık, çok yaramaz yani. Mesela buzdolabının tutma yerine tutunup tırmanıyor üstünde…ya da yataktan atlıyor. Kafa göz gidecek diye korkuyorum… tırmanıyor atlıyor "uçuyom" diyor.
doktorumuz çok isabetli. süper. tüm söyledikleri tutuyor. Bu krizlerden de bahsetmişti ben yok öyle bir şey demiştim olacak merak etme demişti. Evcilik bayılır demişti o da tuttu. en azından önceden bildiğim şeyleri yaşamak beni biraz rahatlatıyor dönemsel olduğunu düşünüyorum.
evcilik oynuyoruz. bayılıyor o anne, baba oluyor biz çınarın yerine geçiyoruz.
"Evcilik oynayalım sen çınar ol ben anne…..yavrucummmmmmm…" “yavrucum…oğlum…kokma ben varım. Ben korurum seni…hadi sen uyu…"
"Kuzucum…bebegimmmm…..gel seni uyutayım. Eğğğ eğğğğ eğğğğ uyusun da büyüsün" yapıp ayaklarında sallıyor beni….
Evde oyun oynamaktan dışarı bile çıkmak istemiyor…bütün işi gücü bıraktık tek işimiz evcilik oynamak....Anneci inanılmaz. Tüm erkek çocuklar böylemi çınar ayrı bir düşkünmü bilemiyorum. banyoya bile giremiyom. "Yanımda kal" diyor başka bir şey demiyor. Geçen banyodan çıkana kadar ağladı annemi istiyorum diye. (Bazen çok bunalıyorum.) tabii bir taraftan da severken öldürüyor. sürekli canımı acıtıyor. bana "yeme, uyuma" diyor.
"Seni eşkıya seni"….(ben bazen öyle diyorum ona) sizin aynanız çocuğunuz. Taklidinizi de yapıyor."ben senin taklitini yapıyom” deyip gülüyor. Ne söylersen aynısını söylüyor."Biz bir ailemiyiz?aile ne? Anne baba çınarrrrr……"
Anneanne ve babaanneni arayalım çok özlemişler sesini duymak istiyorlar diyorum. "Anneanne, babaanne ağlar. Aramayayım" diyor….Kendini bebeklerle kıyaslama “bebekler yapamaz” iki lafın biri bu….ne yapsa kıyaslıyor...
Bazen de tam tersi “ben bebek oldum” diyor. "agu agu" diye konuşuyor nasıl güzel bebek taklidi yapıyor. Bu da evcilik gibi bir şey herhalde.
Masal anlatması süperrrrrrr…"bir varmış bir yokmuşşş..ayının birinin uykusu gelmemiş.."çok şirin…“Babam ve ben” filmindeki çocuğun konuşması gibi bazen… çok şirinnnnnnnn
Bazen de büyük adam gibi oğlum…“ben düşünememiştim”, "yanlıslıkla oldu", "cok yaşa", “gecmis olsun”, “özüdilerim”
bir de kabalığımız devam ediyor. "gelermisin, alarmısın?"
15.07.2010 akşam üzeri evdeyiz, tutturdu. “Ela bebek istiyorum. Doğur hemen. Ben bakarım”…oyuncak bebekle oynayalım adı ela olsun. “Hayır ben canlı istiyorum. Hemen çıkar karnından”:)) nasıl ağlıyor çok ciddi yaniii. Tutturdu yine. Şu inadı, takılması yokmu illa dediği olacak…
Bıcır bıcır konuşuyoruz artık susmuyoruz. Ama o kadar tatlıki zaten susmasını isteyen yok. Bilmiş bilmiş konuşmaları yokmu? Bazen büyük adam gibi. Bazen tam çocuk gibi…
bilmediği birşey yok gibi, bazen inanamıyorum. şimdiki çocuklar gerçekten büyümüş de küçülmüş.
Hiç yorum yok