fotoğrafçılık...

Aylardır çınarın tek bir resmini bastıramadığımı hatta cd’ye kaydedemediğimi, hatta evde buzdolabının üstüne dizemediğimi fark ediyorum…Aynen uzun bir zamandır siteme yazı yazamadığım gibi. çınarla ilgili yazmayı en sona bıraktım onunla ilgili yazacak o kadar çok şey var ki. Çınarın doğduğundan beri ay ay fotoğraflarını bastırıyorum. güzel bir albüm oluşturacağım. her ne kadar dijital makineler çıktıysa da resim yaptırmak, onları saklamak benim için çok daha özel ve gerekli.
Fotoğraf çekmek benim için çok önemli. Hep çok sevmişimdir. çok özel bir iş olduğunu düşünüyorum. hepimiz fotoğraf çekiyoruz ama profesyoneller ayrı çekiyorlar. o detaylar yok mu?Kursuna gitmek profeyonelce bu işi yapmak çok istemişimdir. Özellikle doğa fotoğrafçılığı. Kenyaya fotoğraf çekimine gidiyorlar ne hoş. Bu aralar moda zaten (daha önce de değinmiştim) Yaşım ilerledikçe doğaya düşkünlüğümde artıyor. Bu aralar Ankara’da işim gereği çok özel profesyonel fotoğrafçılarla görüşüyorum. Özellikle kurs düşünenlere aşağıdaki adrese bir bakmalarını öneririm. http://www.dijitalakademi.com/
dijital makinam bozuldu. ve yenilere bakıyorum. en iyisi sony mi bilmiyorum ama yeni modelleri güzel ve şık. bir sürü marka ve çeşit var. önemli olan gece çekimimin iyi olması bence. kendime ufak bir laptop aldım, yanınızda taşınması kolaylardan, hafif olanlardan...çok şık şeyler çıkıyor hergün....
Ama eski fotoğraflara baktıkça artık içimin burkulduğunuda söyleyebilirim. Zamanın akıp gidiyor…
kendimin bu konuda biraz fazla ilgim olduğumu düşünürken yabancıları görünce normal olduğumu anladım. Yabancılarda bu fotoğraf işine çok meraklı….otellerde ya da alanya’nın içinde gün batımında sahilde ya da parklarda bir sürü fotoğrafçı görebilirsiniz. Turistler süslenip, hazırlanıp özel fotoğraflar çektirmeye geliyorlar. Çok ilginçti, özel artistik dediğimiz pozlar verip bizim türk fotoğrafçılara da çektiriyorlar. Yani ayrı bir sektör orada.
Kendimi bu gittiğimde alanyada yabancı hissettim. Birgün akşamüzeri mağazalara bakayım dedim ve yalnız gezdim de etrafımda herkes yabancıydı. İlginçti. Kendi ülkemde kendimi yalnız hissettim. Hiç Türkçe konuşan yok. Tipler farklı. Rus mu almanmı emin değilim ama hep aynı tip çocuklar. Hepsi aynı format. Özellikle kızlar zayıflar… masum, güzel bir yüz ve sarı perçemli uzun saçları var….ve en önemlisi hiç ağlamıyorlar….. bu ağlama, sakinlik olayının biraz genetik olduğuna inanıyorum artık. Bu kadar farklı yetiştiriyor olamayız……

Hiç yorum yok