Bu aralar en güzel resimlerimi çekiyorum. Çünkü iki kuzucuğum böyle sımsıkı, sıcacık kardeş yakınlığı yaşıyor. Kardeşliğin en güzel yanı sanırım küçükken ki bu kareler, paylaşımlar. Birlikte sarılıp, uyumalar. Öyle güzel ve saflar ki. Onları izlerken hayat boyu öyle bağlı ve sıkı ilişkileri olsun, hep birbirilerine destek olsunlar, sevsinler diye dua ediyorum.

Kardeşlik gerçekten özel bir duygu. Bir evi paylaşıp, hayatının en önemli dönemini birlikte geçiriyorsun. Ne çok şey yaşayıp, paylaşıyorsun.

Ama zaman çok acımasız. Büyüdükçe ayrılıklar, uzaklaşmalar olabiliyor. İş hayatı, yoğunluklar, zamansızlık, uzaklıklar koparıveriyor o geçmişteki yakınlığı, samimiyeti. Ancak fotoğraflara baktığında veya bayram, doğumgünü gibi özel günlerde bir araya gelip yadettiğinde anımsatıyor ve gülümsetiyor o günler sizi. Özlem duyuyorsunuz. Kardeşiniz gerçekten sizin ilk ve en yakın arkadaşınız. Ömür boyu süren bir yolculuk, vazgeçilemeyen. Candan, kandan.

Muhteşem yüzyılda çok sevdiğim ve etkilendiğim sahnelerden biri süleymanın oğlu Mustafaya söylediği “senin böyle büyümen beni gururlandırıyor. Ama sen büyüdükçe masumiyetimiz kayboluyor” sözüydü….. çocukken her şey daha masumca ve saf. Ne yazık ki büyüdükçe gerçekten kayboluyor….   

Umarım bu tüketim toplumu çocuklarımızı, sevgilerini de tüketmez ve çocukken ki o saf ve karşılıksız duyguları ömür boyu yaşarlar….ve kardeşler birbirine hep küçükken ki gibi

Safça birbirlerine bağlı olurlar…