Hayatımda sanki hep çınar varmış gibi ondan önceki hayatımı pek hatırlamıyorum. Şaşırtıcı gerçekten. Ama doğduğundan beri o kadar yoğun geçiyor ki ne geçmişi ne de ilk aylarını bile doğru düzgün hatırlayamıyorsunuz.
Hamilelikte ve ilk aylarda biraz pimpirikli oluyorsunuz. Hamileyken acaba sağlıklı olacak mı neye benzeyecek diye düşünüyorsunuz. Acaba üzüldüm etkilendi mi diye soruyorsunuz. Doğunca da o kadar minik oluyorlar ki birşey olacak diye korkuyorsunuz. Özellikle yeni doğan zamanında herşeyi inceleyip sorma ihtiyacı hissediyorsunuz. Sanırım bu ilk çocuklarda böyle oluyor. İkinci çocuğun iki avantajı var sanırım. Birincisi deneyimli ve daha rahat oluyorsunuz. İkincisi ilk çocuğunuzun kardeşi, arkadaşı olup sizden sürekli ilgi beklemesi azalıyormuşşş kardeş kardeş oyun oynuyorlarmış. (bir arkadaşım söylemişti ne kadar doğru bilemiyorum)
Bebek büyütürken öyle yazan kurallara uymak çok zordur. Her çocuk kendine özeldir. Çocuğunuza göre davranış ve yöntem belirleyeceksin, hayatınızı ona göre düzenleyeceksin. Çok zor gibi gelse de başa gelince farkında olmadan o düzene giriyorsunuz. Hayatınız, her şeyiniz çocuğunuz oluyor. O mutlu olunca sizde oluyorsunuz, o hasta olunca sizde çok üzüntülü…..
Yine de her şeye değer…. Özellikle hamile arkadaşlarıma yazıyorum. Bu ara epey arkadaşım hamile. Aşkların sevginin en güzeli. Bir kerecik öpmesi dünyaya bedel. Minik çok tatlılar sevimli. Dün saçımı yüzümü okşadı inanın dünyadaki en güzel şey.
Çocuğunuz varsa eğer biraz komik eğlenceli olmak durumundasınız. Onu eğlendirmek de en önemli ve zor işlerden biri. Herşeyi oyunlarla anlatmalı ve sevdirmelisiniz. Eğer öyle olursanız hayat ve onunla ilişkileriniz daha rahat oluyor. Gerçekten zor bir dönem yetemiyorum iyi yetiştiremiyorum yeterince ilgilenemiyorum diye üzülüyordum . Annelik kutsal falan hepsini biraz abartılı buluyorum. Anne de duyguları olan bir insan sonuçta. Tabiyki bizde ayarlanabilen robot değiliz. Kızmak, sinirlenmek, üzülmek hepsi çok normal. Vicdan azabı çekmemeliyiz. Doktorlarımız öyle dedi. Ben de çok endişelenip üzülüyordum ama gayet normalmiş. Ama olabildiğince çocuğun yanında sinirliyken kalmamalı uzaklaşmak gerekliymiş.
Sezen Aksu'nun oğluna yazdığı şarkıyı Çınar doğduğundan beri ona söylüyorum.eminim büyüdükçe daha da anlamlı olacak. çok güzel anlamlı sözler...dinlemediyseniz tavsiye ederim.
Ne yiyor, ne içiyorsun
Elde değil aklım sende
Gece çok geç yatıyorsun
Gelde bi demli çay iç bende
Olmadı akşam yemeğe yetiş bari
Yolunu gözlüyor Perihan(annenin ismi olmalı...)Hanım
Bu ayrı ev işine alışamadım
Sızlıyor ince ince sol yanım
A nenni nenni
Kınalı kuzum
Büyüdün de adam mı oldun
Yanağı pembem, dudağı kirazım
Gözü okyanusum iyi ki doğdun
Bu yürek çarpıntısı ömürlük biliyorsun
Büyümedin hiç gözümde
Bebeğim sen ne diyorsun
Bir dualık mesafedeyim
Ne zaman sıkışırsan yanındayım
Ha bu arada soğudu havalar aman ha
Üşütme yine, kurbanın olayım
A nenni nenni
Kınalı kuzum
Büyüdün de adam mı oldun
Yanağı pembem, dudağı kirazım
GÖZÜ OKYANUSUM İYİ Kİ DOĞDUN