kardeşlik belki de farkında olmadan yıllarını paylaşmak. bunu ancak yıllar sonra ayrılınca anlıyorsun. ama birlikte aynı yolda büyümek, hayatı birlikte yaşamak önemli birşey. ve bu en az 15-20 yıl süren birliktelik. ve belki de yaşamının en önemli dönemlerini geçirdiğin bir serüven. hem de en güzel yıllarını. okul hayatı, çocukluk- gençlik yaşanılası en güzel dönemler...işte bu yüzden önemli kardeşlik.
nil büyüdükçe artık çınarla ortak faaliyetlerimiz başlıyor. sinema, tiyatro, oyun alanları birlikte gidebiliyoruz. birlikte zaman geçirebiliyoruz. ama gel gör ki evde birlikte oynamak, anlaşmak bize uzak kavramlar henüz.
3 yaşındaki inat, ben dedik, cadı..her türlü vurma, sıkma, çizme var doğrusu. ağbi de haklı olarak ben ağbiyim diyor. Oyuncaklarımı alıyor, resmimi kararlıyor, vuruyor, yırtıyor. Pes doğrusu oğlum haklı. O böyle yaptıkça da ağbi de inatlaşıyor, gıcık oluyor. Onu ağlatmak için üstüne gidiyor, sinir ediyor. Ben nerede durmalıyım. Doktor karışmayacaksın dedi ama ikisi de ağlayarak yanıma gelerek birbirini şikayet ediyor. Taraf olmak istemesemde oğlumun yüzündeki tırmıkları görünce nile kızıyorum. Güya özürdileyip, bir daha yapmıycam dese de hep aynı şeyi yaşıyoruz.
Nil tatlı bıdık, öyle güzel laflar ediyor ki ağzımız açık kalıyor. Yalnızken iyi de ağbisi olunca çoşuyor. Nile kızdığımda “hemen beni sevmiyormusun?” diyor. Sevmekle kızmayı örtüştüremiyor herhalde.
Oğlum da ağbilerin ağbisi yani. Dışarıda olsak çok korumacı, ama evde baskıcı ağbi…ayrı ayrı kuzu olan çocuklar birlikte olunca çoşuyorlar özetle…
çınar sürekli beni izliyor, davranışlarımı takip ediyor. nile yakınlaşsam, oynasam, şakalaşsak kızkanıp kızıp gidiyor. ama nil de sevilecek yaşta yani. büyüdüklerinde sevemiyorsun ki. zor öpüyorsun. nilin ben her yerini halen sıkıştırabiliyorum, öpüyorum, gıdıklıyorum, oynuyoruz. çınar da malesef kıskanıyor. zor bir denge kurmak...umarım bu durum çok uzun sürmez...
Ben ikisini de her ne yaparlarsa yapsınlar çokkkk seviyorum ve her gece onları öperek yatarken şükrediyorum….-->
Hiç yorum yok