Kızımmmm tontiş böcüğüm benim….15 aylık oldu ve en belirgin özelliği evi daruman etmesi…her şeyi karıştırıyor merak merak keşfetme dönemi…bize de arkasından toplamak düşüyor. Yorucu bir süreç tabii…tabii birde anneyle siyam ikizi gibi yapışık olduğunu atlamamam lazım. Gerçekten yapışık gibiyiz.
hayat oğlum ve kızım demek…nefes almak gibi bir şey ikisi de…onlarsız olamam yaşayamam…. Kadın olmak, anne olmak…zor olduğu kadar keyifli. evin sesi, neşesi çocuklar...
“Anneler Çocuklarını,Önce Karınlarında Sonra Kucaklarıda En Son Da Bir Ömür Boyu Yüreklerinde Taşırlar”
Çınarın kıskançlığı devam tabii…nili ittirip sıkıştırıyor bolca. Bize de sürekli yapma demek düşüyor. Her ne kadar istemesemde. Sürekli çınarı az tv izle, az bilgisayar oyna, bağırma, atlama, kardeşini sıkıştırma komutları veriyoruz. Üzülüyorum ama başka ne yapılabilir ki?evde sürekli mücadele halindeyiz. Nil yüzünden bana kızıyorsunuz da deyip sıkça itiraz ediyor, sinirleniyor, ağlıyor ama nil küçük maalesef o anlamıyor…zor bir dönem. Oğluma da kıyamıyorum ama bir denge kurmak ne zor…
Ayrıca Çınar okuldan çok sıkılıyor evi çok özlüyor. Hoş evde de tv ve bilgisayara gömülüyor. Oturup oynamak, sohbet etmek zor…şimdiki çocuklar böyle sanırım. Ben de etkinlik yapalım, bir şeyler öğrensin diye ısrar etmiyorum tabii. Ne de olsa kreşte yoğunlar. 5 yaşında ve 3 yıldır kreşe gidiyor. Sunumlarında ne kadar çok şey öğrendiğini ve yoğun geçtiğini görebiliyoruz. Şimdiki çocuklar için hayat zor gerçekten. Sokağı bilmedikleri için şimdi gel parka gidelim dediğimde cazip gelmiyor, istemiyor. Evde bilgisayar oyunu daha çekici onun için. Onlar kadar biz anne babaların işleri de zor. Nasıl yeteceğiz, ne yapmalıyız, ne kısıtlamalar getirmeliyiz diye kara kara düşünüyoruz…taktikler bazen işe yaramıyor…..
Hiç yorum yok